İşte bazı yeteneklerin gelişememesi, sağ ve sol lobun senkronundaki eksikliklerden veya doğuştan gelen eşgüdüm eksikliğinden kaynaklanmaktadır. Bunun ise önüne geçilmesi çok güçtür. (“corpuscollosum” bu iki lob arasında bağlantı sağlar, böylece sağ ve sol beyinide kullanırız. Bazı insanların “corpuscollosum”u çok gelişmiştir, bazılarının ise yok denecek kadar azdır. Az ise hangi lob daha iyi gelişmişse o özellikler baskındır. Çok gelişmiş ise eğer o zaman her iki lobu kullanır ve hayatta belli oranda veya daha üst başarı sağlar. Sağ ve sol lobu küçük olsa bile böyle insanlar belli oranda başarı sağlayabilir. Bu durum orta lobun kadar önemli olduğunu göstermektedir.. )
Size bir örnek vermekle bu durumun daha iyi anlaşılabileceğini düşünüyorum. Çok başarılı matematik öğretmeni bir arkadaşım azmederek önce Anadolu Lisesinde matematik öğretmenliğini kazandı. Daha sonra yüksek lisansa devam ederek ve sınavlarını kazanarak Fen Lisesinde Matematik öğretmenliğine devam etti. Buraya kadar her şey normal. Bu arkadaş çok sevdiği halk müziğini, saz çalarak söylemek istiyordu. Saz çalmak için kursa gitti. ,tanıdıklarından dersler aldı. Ama çok sevdiği ve güzel söylediği halk müziğini sazıyla, ne yaptıysa çalamadı. Bu durumu eğitim hayatına nasıl yorumlarsak sanırım hayata da bakışımız o yönde olsa gerek.
Bu bize zekanın farklı bölümleri olduğu, doğuştan geldiği ve yeteneklere ne kadar müdahale edebileceğimize dair güzel bir örnektir. Onun için anne, baba ve çocuk eğitmenlerinin çocuğun ilgi, istek, yetenek, ve zeka alanlarını iyi belirleyerek ona göre eğitim vermelidirler. Daha önce belirttiğim gibi bunun dışında hedefsiz yapılacak çalışmalar , “Doluya koydum almadı, boşa koydum dolmadı.” türünden olacaktır.
