Son yıllarda dijital sosyal ortamlarda ilgi görüp  yaygınlaşan “caps” örneklerinden bir tanesi ;

“başka yerde yaşayamam…” diyorlar ya,

Ben de “ öğrencilerim “ olmadan yaşayamam artık herhalde…

Hiç ummadığım anda ve yerde karşıma çıkıp gülümseyerek” hocam…” diyerek seslenen öğrencilerim çoğu kez 

HAYATIMI O KADAR KOLAYLAŞTIRIYORLAR ki  onlara binlerce kez TEŞEKKÜR etmeyi borç biliyorum.

Ben öğretmenliğe başladığımda  (21 yaş) çocuk sayılırdım.

Rehber öğretmenim de olmadı.

Bir anda Fatsa Ortaokulun’ da tüm sınıfların ve akla hayale gelebilecek her dersin öğretmeni olduğumda okul müdürümüz babamın çok değerli arkadaşı  Tahsin Saygılı’ ya  mahcup olmamak için canla başla çalışırken branşdaşım Semra Doksanoğlu   veya Gül Gedik Tanrıkulu  gibi bir çok tecrübeli öğretmenimizi de örnek alırken en  büyük  ve gerçekçi rehberim öğrencilerimdi. Sevgi dolu yürekleri ile sarıp sarmalayan minicik, dünyalar güzeli meleklerim…

Sonra Ünye İmam Hatip Lisesi

Bütün okula Tarih, Tc. İnk. Tarihi ve Sosyal Bilgiler dersleri ve her yaştan hatta  yaşı boyu benden büyük öğrencilerim…

Bambaşka bir dünya ve bir anda okulun tamamı öğrencim. İnanılmaz zeki hafızlar, dünyalar güzeli kızlar ve benim gibi göreve yeni başlayan arkadaşlarımla yine çok kıymetli  müdürümüz Yaşar Paköz ve çok sevdiğim Aysun Bayraktaroğlu, Müzeyyen Kandaz, Durmuş Zor gibi branş arkadaşlarım ile inanılmaz yoğun günler, her gün bir başka keşif derken biriken tecrübelerle emek verdiğim öğrencilerim ile bu gün neredeyse bütün Karadeniz Bölgesinde “İmam Hatip Ordumuz” var diye şakalaştığım sevgili öğrencilerim…

Sonra Endüstri Meslek Lisesi, Ünye Ticaret Lisesi, Ünye Lisesi, Ünye Anadolu Öğretmen Lisesi ve en son Ünye Anadolu Ticaret Meslek Lisesi….Tarih, Coğrafya, Tc.İnk .Tarihi ve Sosyal Bilgiler dersleri ile inanılmaz güzel binlerce ( sayısını bilmem mümkün değil) binlerce öğrencim, anılar, telaşlar derken sona eren meslek yaşamım…

Ticaret Lisesi efsane öğretmenler kadrosu ile Belma Terzioğlu, Has

Mesleğe başlarken ben de çocuktum, el yordamı ile tecrübeler biriktirdim.

Kendim ce dürüst, çok adaletli ve doğruları öğreten bir öğretmen olmaya çalıştım…

Çok sevdim öğretmenliği ve öğrencilerimi…

Severek çalıştım.

Öğrencilerimin hiç birisini kırıp incitmemiş olmak isterdim ama mümkün değil bunca yoğunluk ve telaş içinde.

Bu gün her birisi ile hiç ummadığım anda karşılaşınca, kendi imkanları dahilinde HAYATIMI İNANILMAZ derecede kolaylaştıran, ellerinden geleni güler yüzle ve sevgiyle gerçekleştiren öğrencilerim

 Çok teşekkür ediyorum tek tek isminizi yazmak istiyorum ama ismini unutabileceklerimi kırmak incitmek istemiyorum…

Sağ olun var olun. Allah razı olsun. Sizleri belli görevlerde, makamlarda görmek inanılmaz gurur verici. Belli makamlarda olmasanız da hepinizle ayrı ayrı gurur duyuyorum, teşekkür ediyorum “güzel insanlığınız ve varlığınız için. İnanılmaz samimi bir şekilde” hocam nasılsınız? “ diyerek sorduğunuz hal hatır da çok önemli. Ben yaşlanıyorum artık, hiç unutmazdım öğrencilerimi, artık unutabilirim, o nedenle sizlerin seslenmesi çok önemli.

Derslerimi her zaman çok severek anlattım. Bütün öğrencilerim her şeyi tam olarak öğrensin istedim. ;Fakat bir yandan da

“çocuklar bu anlattıklarımızı çok iyi öğrenseniz bile, gün gelecek çoğunu unutacaksınız fakat siz iyi güzel insanlar olun, insanlara değer verin ve ne iş yaparsanız güler yüzle severek yapın…”

“ Güzel insan olmayı, insanlara yardım etmeyi unutmayın…”

Mesleğimi daha çok sevmeme neden olan güzel öğrencilerim, sevgiyle sağlıkla kalın…