Bu yazımızda hayatın içinden bir konuyu siz değerli okuyucularım/dinleyicilerimle paylaşmak istiyorum.

      Okumak, öğrenmek üzerine onlarca, yüzlerce hatta binlerce eser kaleme alınmıştır. Bütün mesele, en güzel surette yaratılan insanı geliştirmek, bilgilendirmek hayatı kendisine kolaylaştırmaktır. Bunun gibi birçok nedeni sayabiliriz. Ama asıl olan insanın okuyarak, öğrenerek kendisini bilmesi, yaratanını tanıması değil midir? Nitekim İslam büyüklerimiz (Muhiddin İbni Arabî ) kendini bilen Rabbini bilir diyerek insanın hakikatına dikkat çekmişlerdir. Okumak ve öğrenmek asıl, yaşamak ve uygulamak usüldür. Nitekim Rabbimizde Kur’anda ‘’Rabbinin adıyla oku’’ diyerek yaratılmışlığın gayesine dikkat çekmektedir.

    Bu gün eşyanın ön plana çıktığı, aşırı değer kazandığı bir dünyada yaşıyoruz. Evimizin dizaynından, aracımızın dokunulmazlığına, randevularımızın titizliğinden, karşı tarafa nasıl görüneceğimize, nasıl bir algı ilgi oluşturacağımıza kadar yoğunlaşmış bir hayatın içinden geçiyoruz. Kullandığımız eşyaların bütün özelliklerini, kullanma şekillerini öğrenmeye gayret ederken en mükemmel yaratılmış olan insanın kendi kabiliyet ve özelliklerini keşfedememesi yâda amacı dışında kullanıyor olması düşündürücü bir o kadar da üzücü değil midir?

   Hep dünyaya dair, paraya pula dair şeylerin konuşulduğu bu günlerde Peygamberimiz neden bahsediyor, bir de ona kulak verelim. Kardeşliğin azaldığı, insanların insan yığınları arasında yalnız kaldığı şu yaşanılan hayatı, muhacir –ensar kardeşliğine bakarak yeniden canlandıralım istedik. Asık suratların, gülmeyen yüzlerin, çağın hastalığı haline gelmiş bitmek tükenmek bilmeyen streslerin depresyonların Peygamberin hayatında yeri varmı bir de oradan hayata bakalım dedik. Kendimize hiç zaman ayırmadığımız, düşünmeye, tefekkür etmeye, eksiklerimizi konuşmaya vakit bulamadığımız bu hayatın akışını bir de peygamberin hayatından sorup öğrenelim arzu ettik.

   Günümüzün en büyük kaybı asıl olan Kur’an’ın ve usül olan Sünneti Muhammediyenin anlaşılamamış olması ve tam manasıyla okunulup öğrenilememiş olması değil midir?  

  Nitekim Yüce Rabbimiz Kur’an-ı Kerimde ‘’ Şüphesiz bunda akıl sahipleri için mutlak bir ibret vardır.’’(Nur Suresi 44. Ayet) derken, Efendimiz (a.s) de gençliğin, hayatın hesabı sorulmadan hesaptan kurtulamayacağımızı bildirmektedir.  Bütün bu sebeplerle Peygamberi okumaya anlamaya ne kadar da çok ihtiyacımız vardır.

   Kıymetli okurlarım!

Allah ve Resülünü sevmenin yolu onu tanımaktan geçer. Tanımadan sevmek, öğrenmeden bilmek, bilgi sahibi olmadan hakkında konuşmak bir anlam ifade etmez. Dünyada en çok okunan kitap Kur’an’ı Kerimdir. Lakin O’nu anlamak için Hz Peygamberi (as) bilmek tanımak gerekir.

   Bütün bu meşguliyetlerin içinde bir dokunuş, ufak bir farklılık olsun istedik. Ünye ölçeğinde kurumlarımızın çalışanları ile (Gönüllülük esasına dayalı) Ünye Peygamberini Okuyor adlı bir çalışma/proje başlattık. Hepimizin ortak paydası olan Efendimiz (as) hayatını bir kez daha bir başka kitaptan okuyarak Peygamberimize kulak verelim istedik. İki aylık bir süre içinde elimizdeki bu kitabı okuyarak hep birlikte bir görevdeşlik oluşturalım. Birlik ve beraberlik örneği gösterip kaynaşalım istedik. Kurumumuza daha çok katkı sağlamak için bir değişiklik olsun arzuladık.

     Çünkü hayat çok kısa, Allah ve Resülünü malınızdan, canınızdan, kesat giden işlerinizden daha çok sevmeden (Tevbe Suresi 24.ayet)  hayatımızı anlamlı hale getiremeyiz. Onu tanımadan asla tam olarak sevemeyiz. Sevdiğimizi söylesekte sadece boş ve anlamsız bir söz olarak kalır.

    Dünyamızı güzelleştirmek, kıyamet gününde Resulün (as) şefaatine nail olabilmek için onun sünnetine sımsıkı sarılmak her müslümanın vazifesidir. Bu sebeple de Peygamberimizin hayatını tekrar tekrar farklı kitaplardan okuyalım. Böylece O’nu anlamaya tanımaya çalışalım.

       Bu düşüncelerle bu çalışmayı başlatmış bulunuyoruz. Maksadımız birliğimizi beraberliğimizi ve kardeşliğimizi pekiştirmektir. Âlemlerin yüzü suyu hürmetine yaratılan Efendimizi daha iyi anlayarak etrafında kenetlenmektir.

  Bu çalışmanın hayırlara, kardeşliklere, çalışma azmimizin artmasına vesile olmasını Canab-ı haktan niyaz ediyor, bir başka yazımızda buluşmak üzere Allah’a emanet olunuz diyorum.