AHMET KIBAROGLU...
Dogmak bizim elimizde olmadigi gibi, nasil bir sekilde dogacagimizda bizim elimizde degil. Biz buna kader diyoruz. Dünya imtihani diyoruz...
Herkesin çevresinde sevdigi bedensel engelli dostlari vardir.
Ahmet Kibaroglu kardesimizde benim ve yakin arkadaslarimin tanidigi dostlarimizdandir... Ahmet Kibaroglu dostumuz, dogustan itibaren yürüme ve kosma özgürlügünden mahrum olmus.
Ama bu durum onu asla hayata küstürmemis ve aksine hayata daha siki bir sekilde tutunmasini saglamistir.
1970 yillarin sonlarindan itibaren, Bekçi Mahallesi’nde oturan Ahmet kardesimi giyaben tanirdim. 1980'li yillarin baslarindan itibaren o da Hamidiye Mahallesi Mescit Sokakli oldu. Ahmet kardesimiz ile giyaben olan tanisikligimiz da güzel bir dostluga dönüstü.
Her daim aramizda oldu Ahmet kardesim... Muhabbetlerimizin çoguna ortak oldu.
(ÜNYE. 07. 11. 1993) ILK ZAMANLAR, O GÜNLERE ÖZGÜ, IPTIDAI BIR ARABASI VARDI; KOL KUVVETINE DAYALI, ZINCIRLI- “ÇEVÜRMELI” BIR SISTEM...
Bu yüzden Ahmet kardesimiz bayagi bir kol kasi yapmisti. Lakin bu araba ile dik bir rampa yukari çikmaniz imkânsiz sayilirdi.
Ünye Hamidiye Mahallesi de, Meydandan itibaren dimdik bir rampaya sahiptir. Bu yüzden ilçe merkezine inen Ahmet Kibaroglu’nun tek basina evine geri dönmesi imkânsizdi dostlar...
Bu yüzden Ahmet abimiz aksam saatlerinde bu rampanin basinda mahalle çocuklarinin eve dönme saatini beklerdi.. Üç-dört kisi, saka-samata içinde, arabasinin arkasindan ittirerek Ahmet abimizi Hamidiye’nin rampasindan uçurur gibi çikarirlardi!
O yillarda çekildigimiz birçok fotograf sahnesini de Ahmet abimize borçluyuz. Devamli yaninda tasidigi bir fotograf makinasi olurdu ve güzel an(i)lari hiç gaçumazdi...
ARTIK AKÜLÜ GÜZEL BIR ARABASI VAR. HAMIDIYE RAMPASINDAN DA KURTULDU, RAMPASIZ ATATÜRK MAHALLESINDE OTURUYOR.
Eli ayagi olan annesini ve pesinden babasini yakin zamanda kaybetti. Allah Rahmet eylesin.
Ahmet dostumuz, Ünye Köprüsü’nün de müdavimi olan usta olta balikçilarindan sayilir.
Ünye’de tanimayan yok gibidir güler yüzlüAhmet abimizi...
Ahmet Kiraç’in söyle bir hatirasi var onunla ilgili; “Ahmet abinin eski ‘zincir çevirmeli’ engelli arabasini hayatta unutamam! Çocuklugumda ilk gördügüm engelli arabasidir. Onu uzaktan uzaga takip ederdim ‘Ne güzel arabasi var’ diye... Hele, o güçlü kollariyla arabanin pedalini çevirirken ‘Bana da verse de biraz ben de binsem’ diye içim giderdi... Çocukluk iste! Bilmiyordum ki ayaklarinin rahatsiz oldugunu. Allahim kendisine saglikli sihhatli ömürler ihsan eylesin Insallah..”
AHMET KARDESIMIN HAYATINI, YASADIKLARINI ANLAMAMIZ ZOR TABI.
Bu sekilde yasamanin zorlugunu en iyi kendisi bilir. Bizim elimizden gelen, dostlugumuzu kendisinden esirgemememiz.
Su anda onu gözü kulagi gibi koruyan, kardesi Arslan Kibaroglu ile kader birligi yapiyor.
Bütün engelli insanlara buradan saglikli bir ömür ve “engellilere saygili” bir dünya diliyorum.
Hiçbir zaman Engelli gözü ile görmedigim Ahmet Kibaroglu basta olmak üzere, tüm dostlarimin DÜNYA ENGELLILER GÜNÜNÜ kutlar, Onlara Allah’tan sabir ve kolayliklar dilerim...
BENZERSIZ YARDIM...
2010'lu yillarin baslari... Yalova' da oturan Arslan Kibaroglu kardesime arada bir misafir olurdum.
Yine bir Bayram Arefesinde solugu Yalova’da aldim. Bayram biraz da gezip dolasmak demek tabii. (Öyle mi sahiden!?)
Bayramin birinci günü Orhan Gazi taraflarina gittik. Orhan Gazi’nin merkezinde bulunan bir çay ocagina oturduk. Arslan’la çay içip muhabbet ediyoruz. Arslan bi ara bir seyler isaret etti bana.
MERAKLA ISARET ETTIGI YERE DÖNDÜM!
Karsimizda bir abimiz, taburede oturuyor. Çayini ve sigarasini içiyor... “Eee ne var bunda yani, gayet normal?” diyebilirsiniz.
Ama durum öyle degil. Taburede oturan abimiz biraz engelli. Iki koluda yok... Ama nasil neseli ve hayat dolu bi görseniz!
Yaninda gençlerden bir arkadas var. Çayini o içiriyor. Sigarasini da agzina tutusturuyor. Abimiz sigarasindan bir iki firt çekiyor, genç çocuga dönerek sigarayi agzindan almasini söylüyor. Çayini uzatiyor genç çocuk, abimize. Sonrasinda yine sigarasini agzina tutusturuyor...
VAY ARKADAS!
Ben bayagi bir sasirdim bu duruma, hüzünlendim de... Insan istedikten sonra tüm engelleri asiyormus demek ki! Helal olsun ona da, dostlarina da!
Bu hayatta hepimiz bir engelli adayiyiz dostlar! Bunu göz önüne alarak yasamali, bu kardeslerimizden anlayisimizi, dayanismamizi ve destegimizi eksik etmemeliyiz...
HASTALIK HASTASI kösesi
HASTALIK HASTASI...
Herkesin arkadaslari arasinda vardir böyle “Hastalik Hastasi” kisiler...
Kafalari, devamli bedenlerindeki en ufak bir olumsuzlugu kollarlar.
Benim arkadaslarim arasinda da var böyle kendi vücudunu dinleyen. En ufak bir yerleri agrimaya görsün. Zannedersin, adam birazdan ölecek!
Aslinda hiç biseycikleri yoktur bunlarin. Evham yapa yapa, bazen gerçekten hasta ederler kendilerini...
ISRAR...
Büyüklerim hep 'Iksan sen illa TIP okumalisin' dediler. Ben 'Hastalara ILAÇ DA gerekiyor' diyerek Ilaç sektörüne girdim.
Ilaç da tip sektörünün bir parçasi degil mi? Ilaç olmasa hastami iyilesir?
Eee bende yari yariya doktorluk mesleginin bir parçasi olmusum, fena mi?
ÇAGIMIZIN EN BÜYÜK HASTALIGI
DERT...
Dünyanin üzerinde binlerce yildir medeniyet üzerine medeniyetler kurulmus. Ne açliklar, ne savaslar, ne hastaliklar olmus.
Ama her daim,“DÜNYA HAN, ÜZERINDEKI INSANOGLU YOLCU” olmustur.
Fazla kasmaya gerek yok diyorum yani; Öyle dertler vardir ki sizin ki onun yaninda hiç kalir!
Sifayi aramak, Allah’a isyan etmemek ve her daim yüksek moralle “BU DA GEÇER YA HU!” Demeyi bilmek lazimdir...
Her seye ragmen “Hayat Güzeldir!”
DÜNYA ENGELLILER GÜNÜNÜZ TEKRAR KUTLU OLSUN!
“SEN KENDINE BAK IKSAN ABÜÜ!”
10949,95%-0,04
40,74% 0,10
47,70% 0,33
4396,29% 0,28
7075,44% 0,66
Niğde
13.08.2025
