Grafik Sanatlar Nedir? ve Sayılar Nasıl Bulundu?

Baski, çizgi ve çogaltma tekniklerinden faydalanarak belirli bir konuyu göze hitap edecek tarzda yaymak amacini güden sanat. Sisenin biçimi, etiketi, gazete ilâninin düzenlenisi, duvar afisleri, ilâç kutusunun mizanpaji, bayram tebriki gibi sekillendirmeler, grafik çalismalar içine girer.
Grafik sanatinin tarihi, milattan önceki medeniyetlere kadar uzanir. Misir hiyeroglifleri, Yunan vazo resimleri, Roma mezar kitabeleri, Bizans süslemeleri, ortaçag minyatürleri grafik sanatin kavrami içinde mütalaa edilebilir. Ancak grafik sanati, matbaanin bulunusundan sonra, grafik isaretlerinin dünyaca kabul edilen kaliplara kavusmasindan sonra modern bir mana kazanmistir.
Yirminci asrin sartlari içinde sanayici malini satmak, sanatçi eserlerini tanitmak, fikir adami düsüncelerini yaymak ihtiyacini duymustur. Grafik sanati tamamen degisik alanlardaki bu kisilerin basta gelen yardimcisi olmustur.
Çizgi, renk, fotograf ve her türlü araçlardan faydalanmak, çesitli objektiflerin özelliklerini kullanmak, fotograf deformasyonlari elde etmek, kübizmden etkilenen çalismalar, klasik bir resmin ve gravürün
detayiyla meydana getirilen kompozisyonlar, grafik sanatinin târih öncesinden günümüze kadar kullanilan, bütün tekniklere sahip çikarak, tam manasiyla 20. asrin sanat dali oldugunu gösterir.

Sayilar Nasil Bulundu?

Sayilar, saymada ve ölçmede kullanilan isaretlerdir, Misirlilardan ve Babilliler den alinmistir.
Misirlilar sayilarla yaptiklari islemleri tas ve papirüs, Babilliler ise kil plaklar üzerine kayit ettiklerinden günümüze ulsamistir.
Misirlilar, sayilari hiyeroglif denilen resimlerle gösteriyorlardi. Bu gösteris seklinden dolayi hem büyük sayilari yazmak çok zor, hem de islem yapmaya müsait degildi.
Daha sonra sayilara Yunanlilarda rastlanmistir. Bunlarin baslangici Oklid tarafindan yazilan elemanlar kitabi olmustur. Yunanlilar, sayilara Misirlilar ve Babillilerden farkli yeni bir sey
ekleyememislerdir. Romalilar, Roma rakamlarini ortaya koyarak ve çikarma metodunu kullanarak sayilari biraz daha basit yazmislardir. Bunlar su sekilde ifâde ediliyordu:
I (1), II (2), III (3), IV (4), V (5), VI (6), VII (7), VIII (8), IX (9), X (10), L (50), C (100), D (500), M (1000).
M.S. 3cü yüzyilda Avrupa’nin karanlik bir devre girmesiyle, bu sahada yapilan çalismalar da kaybolup gitmistir. Bu duruma sebep Hiristiyanlik, Mûsevîlik dinlerinin bozulup, bunlarda söz sâhibi olan kisilerin yanlis görüslerinden dolayi, insanlarin koyu bir taassuba düsmeleriydi. Kullanilan rakamlar, Araplardan alinmadir. Bu rakamlarla dört islem yapmak kolaydir. Roma
rakamlariyla pratik bir islem yapmak imkânsizdir.
olarak, kendilerinden önceki bütün sayi ve sayi sistemlerini incelemisler ve bunlari kitaplara geçirerek kaybolmaktan kurtarmislardir.
780-850 yillari arasinda yasamis olan Mûsa el-Harezmî rakamlara “0” (sifir) ilâve ederek bugün kullandigimiz sayilari meydana getirmistir.

Sifirin bulunusu matematikte yeni bir devir açiyordu. Iste cebir ve geometrinin birden bire parlamasi bir Müslüman âlimin sifiri bulmasiyla basladi. Cebirin kullanisini trigonometri, dolayisiyla sinüs, kosinüs, tanjant ve kotanjant gibi kesifler tâkip etti. Ikinci ve üçüncü dereceden denklemler çözülmeye baslandi. Bu sekildeki çalismalar, dünyâ medeniyetinin temelini atarken, astronomi, kimya ve fizik gibi ilimlerin de gelismesine