İKSAN ABİNİN YERİ’NİN, GENDÜ YERİNE, İKSAN ABİNİN DE ÜNYE’YE MUHTEŞEM DÖNÜŞÜ!

İKSAN ABİNİN YERİ’NİN, GENDÜ YERİNE,

İKSAN ABİNİN DE ÜNYE’YE MUHTEŞEM DÖNÜŞÜ!

**************************

**************************

**************************

**************************

**************************

KIRMIZI KURDELEM!

Yazan: Mavianne

Anafarta İlkokulu’na başladığımda çok heyecanlıydım her çocuk gibi. Günler öncesinden alınmıştı ayakkabılarım, annem dikmişti siyah önlüğümü. Kolaladığı bembeyaz yakamı İhtiyaroğlu’ndan almıştı büyük ihtimalle annem.

Yeni okul ayakkabımı başucuma koyarak uyumuştum o akşam. Bavul şeklindeydi o zamanlar ilkokul çantaları, adeta küçük bir seyahat bavulu ebadında olan çantamın rengini şimdi hatırlayamıyorum. O zaman çekilen fotoğraflar siyah-beyaz olunca rengini tahmin etmek bize kalıyor

Ama bence kırmızıydı! Babam Rahmetli; hep “üç kuruş fazla olsun, kırmızı olsun” derdi. (Neden acaba)

OKUL HAYATIM BOYUNCA HEP UZUN VE ÖRGÜLÜ OLAN SAÇLARIM, BİRİNCİ SINIFTA KISAYMIŞ NEDENSE.

Öğretmenim Günay Canarslan; uzun boylu, şık topuklu ayakkabı ve tayyörüyle güzel, şık bir öğretmendi…

Okulun ilk gününde annesinden ayrılamayıp ağlayanlar da vardı, altına kaçıranlar da!

Ben mahalle arkadaşlarımla aynı sınıfta olduğum için o kadar da yabancılık çekmemiştim.

OKUMA YAZMAYI SÖKENLERİN YAKASINA KIRMIZI KURDELE TAKILIRDI O ZAMANLARDA.

En çok da bu ayrımcı yaklaşımın okullardan kalkmasına seviniyorum. (Yoksa hâlâ var mı böyle travmatik şeyler!? -Var sanki!-

Bu durum minicik kalplerde ne büyük bir mağlubiyet duygusu ve güvensizlik oluşturuyor bi bilseniz!)

 BEN, -NEDENDİR BİLİNMEZ- OKUMA-YAZMAYI GEÇ SÖKENLER ARASINDAYDIM.

O “kırmızı kurdeleyi” de çok geç takmaya nail olduğumu en çarpıcı anım olarak hatırlıyorum. Ödülümü geç taktığım için üzülmüş, takınca da sevinçten havalara uçmuştum!

 (Kim derdi ki, o geç takılan kurdeleyi annesine göstermek için yaka bağır açık, kış günü Hamidiye yokuşunu koşarak çıkan o kız çocuğu ‘yazar’ olacak? )

ANA-BABALARA VE ÖĞRETMENLERE NAÇİZANE TAVSİYEM;

N’OLUR ÇOCUKLARA GÜVENİN!

“Çocuklarınız” hakkında olumsuz önyargılarda bulunmayın hiçbir zaman.

Okul başarısı tabii ki önemli bir kıstas. Ancak, hayatta başarılı olabilmesi için sizin onu desteklemeniz şart! Okul hayatının bazı evrelerinde tökezlese de sizin ona inancınız tam olmalı. Siz ona güvenip destek olduğunuzda, inanamayacağınız başarılara imza atacağına emin olun çocuğun. (Sözüm hem ÇİLEKEŞ ebeveynlere hem CANIMIZ öğretmenlerimize…)

Okullar açıldı; Kalplerimiz, vicdanlarımız, sabrımız ve merhametimiz de hep ‘açık’ olsun!

Çocuklarımıza güvenelim; onlardaki “gizli hazineler” ortaya çıkmak için sadece biraz sabır ve teşvik bekliyor.

**************************