Çok fazla yedikten sonra pişman olduğunuz olur mu? Ne gerek vardı da yedim şimdi bu kadar diye kendinize kızdığınız, aslında karnım da aç değildi dediğiniz anlar…
Peki o an asıl ihtiyacınızın ne olduğunu hiç düşündünüz mü? Aç olan mideniz mi yoksa ruhunuz mu? En çok hangi duyguyu ifade edemediğinizde yemeğe sarılırsınız? Öfke, acı, keder, yalnızlık…
Yeterince atabilseniz içinizdeki öfkeyi, yeterince değer görebilseniz ihtiyaç duyduğunuz kişilerden ya da geçmişinizle ilgili çözümleyemediklerinizin üstesinden gelebilseniz yine bu kadar sığınır mısınız yemeğe?
Her insanın yakınlık kurma, sevilme, değer görme, korunma, yaşamını sürdürme gibi temel ihtiyaçları vardır. Kişi bu ve benzeri temel ihtiyaçlarla ilgili strese girdiğinde ya da travmatik bir yaşantıya maruz kaldığında ‘sağ beyin’ bu durumlarla başa çıkabilmek, rahatlayabilmek ve sakinleşebilmek için kendini yemeye verebiliyor. Bazı insanlarda da aynı şekilde ‘sağ beynin’ başa çıkma yöntemi sigara, alkol, kumar, ekran, alış veriş gibi bağımlılıklar olabiliyor.
Sürekli strese maruz kalmak da yeme davranışını tetikleyen ve kilo alımını arttıran bir durum olabilmektedir. Kişinin stresten uzaklaşması ve sakinleşebilmesi için güvende hissetmesi şarttır. Güvende hissedebilmek için öncelikle kendi kendini sakinleştirme becerisi kazanması, kendi ihtiyaçlarını doğru şekilde fark etmesi ve bu konuda adımlar atabilmesi, öz şefkat, psikolojik sağlamlık, duygusal hijyen gibi konularda farkındalık kazanması ve kendini geliştirmesi önemlidir. Kişinin kilo ve kontrolsüz yeme ataklarını kontrol edebilmek için uygulanan katı diyet listeleri, yasaklanan yiyecekler bir süre fayda sağlayacak ancak çoğu kişi için kalıcı bir çözüm olmayacaktır.
Herkesin en az fiziksel sağlığı için harcadığı çabayı psikolojik sağlığı için de harcaması gerekmektedir.
Psikolog Senem Eke Yıldız’ın, Psikodiyet kitabında belirttiği gibi; ‘ Fiziksel yüklerinizden kurtulmak için önce duygusal yüklerinizden arınmanız gerekir.’
