Çok kiymetli Yerel Tarih Arastirmacisi ve Gazeteci Yasar Karaduman’nin kaybi, biliyorum onu taniyan herkese çok kiymetli bir dostunu kaybetmenin hüznünü yasatiyor…
Yasam bir yolculuk ve bu yolculukta acisiyla tatlisiyla bir çok degerli anlar yasiyoruz…
Biz sevgili Karaduman ile mahalle arkadasi ya da sinif arkadasi degildik ama ikimiz de Ünyeli olmanin onuruyla yasamimizi sürdürdük, Ünye’den beslendik ve baska yerlerde gelistik, büyüdük… Ne rastlantidir ki Ünye’den okumak için ayrildiktan tam 50 yil sonra her ikimizde yeniden Ünye’ye topraklarimiza döndük. Baslangiçta biraz sasirdik… Buldugumuz Ünye’de, özlemini duydugumuz neredeyse hiçbir sey yerinde yoktu.
Karaduman’in sevgili Ferhan’in arkasindan yazdigi agit ve veda yazisi, bir tür dertlesme yazisiydi ve Ünye’nin neler kaybettiginin de bir tanikligiydi… Ve hepimizi hüzünlendirdi. Anilarimizi canlandirdi ve bir yerlere götürdü…
Karaduman ile birlikte oldugumuz zamanlarda ya bana Ünye’nin tarihiyle ilgili bilgiler aktarir ya da az da olsa bizim yasadigimiz zaman diliminden kalanlari nasil koruruz muhabbetini yapar, kahvelerimizi içerdik…
Birlikte oldugumuz anlari hep özlemle anacagim. Karaduman’i tanimis ve onunla son 13/14 yil içinde, dostça birer Ünye sever olarak muhabbet etmis olmaktan dolayi kendimi çok sansli hissediyorum…
Güle güle sevgili Yasar Karaduman, yolun isik, mekanini cennet olsun…
