Güne başlamak bile epey güçleşir olmuş bugünlerde.
Nazım Hikmet’in ;
“Basit yaşayacaksın basit,
Sanki bir gün yaşamın sona erecekmiş gibi basit,
Çay, simit ve peynirle...”
cümlesinin bile keyfi oluşunu görmüyor muyuz artık? Her sabah şahit olduklarımız bunlardan ibaret değil mi?
Şımarıklık veyahut keyfi yapılan basit kavramını dahi daha bir zengin boyuta taşımadılar mı?
Nerde kalmıştı basit yaşam. Şimdi bakıyorum da telaşlı kimsecikler yok gibi. Çoğu kesim bu durumdan muzdaripmiş gibi de durmuyor. Bilakis memnun olanları da görmezden gelmek imkansız neredeyse. Giderlerinin muhasebesini yapmadan gelişigüzel onay verenlerden bahsediyorum.
Akışına bırakanlarımız da var elbet. Mesela ben. Ben uzaktan seyrediyorum olup bitenleri. Fahiş fiyatları gördükçe birçok yaşam kalitesinin gerilediğini görüyorum mesela. Kendimce gözlemlediğim kadarıyla sesleri yükselmeyen binlerce insan hallerinden memnunmuş gibicesine gülümseyip geçiyor gibi…
Tuhaflar diyorum. Geçinemiyoruz diyene kadar, geçimin sıkıntılarını bindiriyorlar omuzlarına.
Suçlu bizlerdik!
Bizlerdikten kastım herkesi kapsayan kısmı değil midir zaten?
Zorlanan bütçeyi de zora koyarak çabalamak hayallere kavuşmak için değil miydi?
Asgarinin boyutuyla savaşıp kılı kırk yarmadan ayı devirmek, devirebilmek…
Bir karış toprak için bir nesli sadece çabaya mahkum etmek..
Şimdi !
Şimdi eksi artı gözetmeksizin bakalım bu kez dünyaya. Ne için gelecek var diye soralım kendimize.
Önce azamiden başlayıp sonrasını hiç düşünmeden gelişigüzel asgariye düşürelim bütün yevmiyeleri. İşçinin hakkını gözetmek bir kenara dursun, markete bıraktıklarına göz dikelim mesela…
Ne aldı ne verdiden ziyade, bununla geçinmeyi öğrenmelisin diyecek bir fiyat koyalım önlerine..
Önceliğimiz hep birilerinin sırtından basamakla ilerlemek olmasın mı?
Kalıpları kendi menfaatlerine göre şekillendirenleri de görmeden günü bitirmeyelim mesela. Porsiyonları da olabildiğince daha da küçültelim. İdaremizi irademizi kullanalım bugünlerde. Sıkalım olur olmadık ne varsa önümüze koyulan herşeyi bir bir…
Hakkımız olanı da hak verilene kadar bekleyelim. Nasılsa bir gün bizlerin hakkı da sorulur diye köşemizde usul usul bekleyelim. Zorlamayalım güç olanları. Nasılsa basit yaşamı bile zenginleştiren kesimden ötesi olamayacağız…
