Bol-At …
Gündemimiz ne olmuş öyle?
Daha acısı geçmemiş depremin izleri nerde kaldı?
Daha dün vermedik mi kendi topraklarımızda şehitler?
Daha dün ya dün İsrail’i boykot etmiyor muyduk bizler?
Gündem ne ara döndü dolaştı parada takılı kaldı?
Ne ara maddiyatını kaybetmiş olanlara çevrildi oklar?
Bol keseden bol-at yapılırken müthiş performanslara şahit olmadık mı?
Günlük harcama 750 bin diye söylenirken hiç kimsede gözyaşı görmedik. Veyahut oldu da biz mi kaçırdık?
Bol keseden atıp duruluyordu. Ve dahası da vardı. Gözlerinin içi adeta öfke kusarak tükürülüyordu sosyal medyadan dosta düşmana.
Ortalıkta gezinip durulurken duruşları da gayet iyiydi…
Düğün merasimleri de dillere destandı!
Özel uçaklarla satın alınan gayrimenkullere gezintiler yapılırken gayet de diktiler…
Aylık dağıtılan para 1 milyon derken de gururlanılarak söyleniliyordu..
Bir de alaycı boyutları vardı tabi öfkeyle karışık
Günden güne çoğalan kibirlenme seziyordum birçoğunuz gibi ben de son dönemlerde…
Bir yerden patlak vereceği de belliydi. Bir sonu olmalıydı şımarıklığın. Şımarmıştılar çünkü. Şımarıklıkları çoğalmıştı maalesef ki…
“Ne diyordu Kasas suresi 77. Ayet;”
“Allah'ın sana ihsan ettiği bu servetle ebedî âhiret yurdunu mâmur etmeye gayret göster, ama dünyadan da nasibini unutma! (ihtiyacına yetecek kadarını sakla). Allah sana ihsan ettiği gibi sen de insanlara iyilik et, sakın ülkede nizamı bozma peşinde olma! Çünkü Allah bozguncuları sevmez. ”
Şimdilerde ise;
Eeee şeyyyy ben bunu yaptım ama çocuğum var.
Ya da hayır hayır masum olduğumuza inanıyorum!
Masumiyet neydi?
Göze sokulan iyilikler miydi?
Ya da kazançlarla birilerini ezme çabası mıydı?
Bakın ben buraya bu kadar bağış yapıyorum, bakın bu falancaya ev aldım gibi gibi daha binlerce gösterişler…
Hiç kimseler kusura bakmasın ki; bu yalnız benim değil milyonlarca insanın da bakış açıları.
Mesela;
Şehitler vardı.
Şehitlerimiz…
Bir de onlardan geriye kalanlar
Çocuklar
Masumiyeti koruyan melekler
Ve bir de eşler..
Sabah bin bir emekle uğurlanıp, akşama yemeğe geç kaldıkları için yüreği sökülenler…
Ömründen ömür gidenler…
Bundan sonrası eksik kalanlar
Yarım kalan hayatlar…
Açıkçası birçoğunuz gibi ben de üzülmüyorum gelinen bu duruma. Neticede bu dünya dediğimiz şey varla yok arası. Bugün var olanın yarın olmamasına inanın hiç üzülmüyorum.
Paradır gelir geçer, kazançtır çöküp gider…
Amma velakin başlarsın yine de bir şekilde sıfırdan. Toparlarsın, toplanırsın tekrar tekrar..
Mevzu bahis burada yalnız maddi içeriktir…
Peki şimdi söyleyin!
Bu memleket uğruna dökülen kanlar, gencecik bedenler geri gelir mi?…
Şimdi tekrardan üzülenler için yazıyorum…
Dünya malı dünyada kalır
İnsanlık kaybolmasın…
