Şu anda bölgemizde tarihin en sorunlu zamanını yaşamaktayız. Öyle ki, üçüncü dünya savaşının eşiğindeyiz endişesi hafızaları kemiriyor.
Asya ve orta doğuda sular durulmuyor. İsrail Filistin sorunu, Suriye sorunu, Yemenin İsrail’e mal götüren gemileri engellemesi ve akabinde Amerika’nın Yemenin bazı tesislerini vurması… İran tarihine baktığımızda bölgeye Şia nüfuzunu yaymaya çalışarak hep Müslüman ülkelerle sorun yaşayan İran’ın terör barındırıyor diye birden Pakistan’a füze atması… Bölgedeki sorunların üzerine benzin dökmekten başka bir işe yaramadı.
İran’ın İsrail’in şımarıklığına dur demek yerine İslam ülkelerinin işbirliği yapması gerektiği bir zamanda Pakistan’a vurması anlaşılması zor, akla ziyan bir davranıştır. İran’ın tarihine baktığımızda genellikle İslam ülkeleriyle sorun yaşadığı görülmektedir.
Hâlbuki vurması gereken Pakistan değil, kendi topraklarında barınan PKK (Pajek) yapılanmasıdır. Yapması gereken Suriye ve Irakta başta PKK olmak üzere tüm terör yapılanmalarının kökünü kurutmak için Türkiye ile işbirliği yapmaktır.
Diğer yandan İran’ın Pakistan’a vurmasını şu şekilde okuyabiliriz: İran’ın nükleer güce sahip olan Pakistan’a vurması, kendisinin de nükleer silaha sahip olabilme eşiğini geçtiği ihtimalini akla getiriyor.
Durum böyle ise, en fazla sorunu bölge İslam ülkeleriyle yaşayan İran’ın daha akla ziyan ve İslam ülkeleriyle sorunları tırmandıran bir yol izleyeceği aşikâr. Hâlbuki olması gereken bu değil, bölgede İsrail ve Amerika’nın sınır tanımayan politikaları karşısında tüm İslam ülkelerinin işbirliği yapmasıdır.
Ukrayna ve Avrupa: Ukrayna Lideri Amerika’nın gazına gelerek Rusya ile girdiği savaşta ülkesini ekonomik felakete sürüklemiştir.
Putin Taşeron askerleri de kullanarak girdiği Ukrayna savaşında kontrol etmesi gereken bölgeye hâkim olmuştur… En önemlisi Ukrayna’nın NATO’ya girmesini şimdilik engellemiş, Avrupa’nın kendisine ceza kesme girişimini doğalgaz silahını kullanarak yavaşlatmış, kendisine uygulanan ekonomik ambargoyu da zengin madenlere ve dolayısıyla ekonomik imkânlara sahip olan bir ülke olarak pek galeye almamıştır.
Amerika sorun yaratma aparatlarını son tahlilde kara denize çevirmekte, bölgedeki sorunları genişletmeyi amaçlamaktadır. Karadeniz’de hem Rusya’nın gücünü sınırlamak, hem de Ukrayna’ya dolaylı destek vermekle birlikte Karadeniz’de kendisine hâkimiyet alanı açmak için mayın arama bahanesiyle gemilerini bölgeye gönderiyor. Bu elbette Rusya’nın kırmızıçizgisidir.
Rusya Türkiye, Çin ve Hindistan’la işbirliği yaparak Amerika’nın bölgedeki yayılmacılığını frenlemeye çalışmaktadır. Amerika ise Ukrayna, İsveç ve Finlandiya’yı NATO’ya dâhil ederek Rusya’yı başta Baltık denizi olmak üzere o bölgede sınırlamayı amaçlamıştır. Ama Ukrayna konusunda Rusya’yı zorlamış olsa da bunun başarıya ulaştığı söylenemez.
İngiltere ve Aman basınında yer alan, Rusya 2025’te Almanya’ya, 2045 ise İngiltere’ye saldıracak haberi mantıklı değildir, arka akılların yazdırdığı haberlerdir. Bu haber, olsa olsa ya beyin ölümü gerçekleşti denilen NATO’nun güçlendirilmesi, ya da birleşik Avrupa ordusu kurulması düşüncesinin bir tezahürüdür.
Fakat Avrupa konusunda şunu söyleyebiliriz: Avrupa sanayi ile alakalı birikimini, refahını zenginliğini sürdürüyor olsa da, eskiden sömürdüğü ülkeleri sömürmelerinin güçleşmeye başladığının emarelerini görmenin şaşkınlığını ve endişesini yaşamaktadırlar. Diğer taraftan nüfusun yaşlanma oranının endişe verici boyuta çıkmış olması ise Avrupa için ayrı kaygı verici bir sorunsaldır.
Doğurganlık oranlarının azalmasını her ne kadar sosyal desteklerle önlemeye çalışsalar da, bu sadece ülkede yaşayan yabancıların işine yaramakta, Avrupa gençlerinin ilgisini çekmemektedir. Evlilik dışı yaşamın tercih ediliyor olması da nüfusun yaşlanmasında başka bir etkendir. Sonuç olarak Avrupa o refahın içerisinde gelecekle ilgili ciddi derecede kaygı duymaktadır. Kim bilir, belki de dünyayı sömürürken arkalarında bıraktıkları acı ve gözyaşının diyetini ödeme vakitleri gelmiştir
