Mecbur değilsindir ama bazen ööölesine çekilirsin.... Bazen usulca bazen aniden!
Kimse yargılayamaz.
'Çekeni' de çekileni de...
Öyle ya; bazen çekilmez hale gelince, sen de çekilirsin!
Çeker gidersin!
(Çek git hattâ!
Vardır; senin değerini, kalbinin, ruhunun değerini, emeğinin değerini bilenler bir yerde, Unutma!)
LAKİN, ÇEKMEZ GİTMEZ BİR ANDA BİR İNSAN BOŞ YERE!
Birikmiştir.
Çoğunlukla maddî değil, mânevî karşılık bulamamak ve vefasızlıktır en önemli çekilme sebebi.
BİR DE "ÇEKİLMEZLER" VARDIR!
Onlar inanın hiç çekilmezler!
Hem hiçbir duyarlılık gösterip, hiçbir şeyden hiçbir yerden hiçbir yanlıştan çekilmezler, çekip gidemezler hem de çekilmez, dayanılmaz tahammül edilemez insanlardır, kurumlardır, yerlerdir onlar!!
Öylece ortasında kalıverirler dünyanın duyarsızlar, tavırsızla, vefasızlar!
"Onlar" çekilmeyi, itilmeyi, sürüklenmeyi beklerler ki birileri halkalarını geçirsin, zincirlerini çekiversinler artık zincirin ucunu tutanlar onların nereye götürürlerse!
AMAA...
Ama kişilikli, haşmetli, güçlü bir kalbe vicdana, vefaya sahip olanlar, değer yargılarını her şeyin önünde tutanlar hiçbir yere zorla çekilmezler, zincire de vurulamazlar...
Gerekirse çekiliverirler...
Onlar, o Yiğitler; zincir kıranlardır, tabu devirenlerdir!
O zincirleri parçalar yerlebir ederler!
Çekilse de çekilmese de, bir yerde çekilmeleri sona erdirecek olan o "önemli an", "o sihirli an", "doğru zamanı" yakalamaktır!
HAŞYETLİ BİR İDRAK!
Öylesine çekilmeli ki bir varlık bütün yaşadığı zorluklardan, saçmalıklardan,;
geride,
bütün açıklığıyla göreceği bir mesafede,
öylesine keskin bir "karar duruşu ve bakışıyla" durmalı ki;
bütün çekilmeler çekilir hale gelsin, bütün "çekilmişler", "çekilmişliklerine" rahmet okutacak büyük ve haklı bir "idrakle" uyansınlar!
