Bir ülkenin geleceği, bütçelerinde değil, gençlerinin yüreğinde saklıdır. Ekonomiler çöker, sistemler değişir, imparatorluklar yıkılır. Ama gençliğin ruhuna dokunmayı başaran toplumlar, her düşüşten yeniden doğrulur.
Bugün Türkiye’nin ve İslam dünyasının en büyük meselesi budur: Gençliğin sesini duymak, gönlünü anlamak, enerjisini doğru yere akıtmak. Çünkü genç, bir milletin hem hafızasıdır hem de hayali. Yarınlarımızı kuracak olan da onlar, bugünümüzü taşıyacak olan da.
Ne yazık ki biz çoğu zaman gençliğe yatırım denilince okul yapmakla, burs vermekle, teknoloji laboratuvarları kurmakla yetiniyoruz. Oysa asıl yatırım, gencin ruhuna dokunmaktır. Onu dinlemek, ona güvenmek, ona yol açmak… Kendini değerli hissetmesini sağlamak.
Bir genç kendini değersiz hissediyorsa ülke de gücünü kaybeder. Bir genç kendini güçlü hissediyorsa ülke de ayağa kalkar. Bu kadar basit, bu kadar nettir.
Türkiye’nin geleceğini korumak istiyorsak, gençlerimize sadece bilgi değil, ideal de vermeliyiz. Onlara sadece teknik beceri değil, anlam da sunmalıyız. Bu toprakların medeniyet mirasını, özgüvenini, diriliş iradesini onların omuzlarına taşımayı öğretmeliyiz.
İslam dünyası yüzyıllardır krizlerle boğuşuyor. Çünkü en güçlü kaynağını ihmal etti: Gençlerini. Gencin hayali sönerse medeniyet de solar. Gencin kalbi yanarsa medeniyet de parlar.
Bugün yapılacak en büyük yatırım, gençliğin iç dünyasına yapılan yatırımdır. Onların merhametine, cesaretine, karakterine, inancına, temiz heyecanına…
Bu yatırımın getirisi ne enflasyona takılır ne de siyasi çekişmelere. Bunun getirisi nesiller boyu sürer.
Son söz şu: Gençliğin ruhuna sahip çıkan milletler asla yenilmez. Biz de geleceğimizi gerçekten korumak istiyorsak, bugünden işe gençlerimizin gönlünü büyütmekle başlamalıyız.
