Her gidis bir hüzündür.
‘Geldiginde’ nasil sevgi ile cosuyorsa içimiz,
içimiz-disimiz bahar gibi patliyor,
dünyanin bütün çiçekleri gelip içimize kuruluyorsa,
gidisi de öylesine hüzün verir…
Öyle bekleniyor ki aylar boyunca…
“Ha geldi ha gelecek, az kaldi, görünür simdi!” Diyorsun…
Takvimler senin en yakin arkadasin oluyor…
Önce kokusu geliyor taa uzaklardan…
SONRA DA INANILMAZ ISIKLAR SAÇAN O GÜZEL YÜZÜ GÖRÜNÜYOR BIR ANDA!
Öyle mes’ut oluyor, öyle mesrur hissediyor, öyle âbâd oluyorsun ki onun ‘iklimindeyken’; ciltler dolusu methiyeler dizsen, saatler boyu hakkinda konussan yetmez!
Seni kendine döndürüyor, seni sana hatirlatiyor. Hatirlayana tabii… Nasîbi olana.
Nasil dikenli yollara, nerelere “sapmis” olursan ol, insanligini unutup hangi yaratiga dönüsmüs olursan ol önceden, seni yine “insan” yapiyor… Özünle yüzlestiriyor seni, aslinla… “Söz Verdigin Yeri ve Yeminini“ hatirlatiyor.
LÂKIN HER GÜZEL SEY GIBI O DA VEDALASMAYA BASLIYOR GÜNÜ GELINCE… SEN DAHA ONA DOYAMADAN!
Ah iki gözüm! Ahh kalbim! Ah güzel yüzlüm! Daha yeni gelmemis miydin?
Âsiklarin hali öyledir; sevdigiyle geçen aylar, yillar bile ona bir saniye gibi gelir; onbir ay bile ayri kalsa O’ndan, sanki asirlar geçmistir!
Seni gözü yasli, gönlü yasli birakir o hüzünlü ayrilik…
Bilir de senin bu halini, müsaade etmez, senin, O’nun gidisiyle böylesine hüzünlenmene, tam gidecegi an büyük bir güzellik yapar sana!
TAMI TAMINA 83 YILLIK KOCA BIR ÖMÜR DAHA EKLENIR RUHUNA, SENIN, O, “YÜCELERDEKI” “LEVHA”NA…
Öyle bir Âni, Geceyi ve onun Gündüzünü yasatir ki sana, tami tamina yeni bir hayat verir veda hediyesi olarak. Degerini bilene.
O Gece, asiklarin gerçek dünyasi ve hazinesidir.
Hele ki “Gadri” bilinirse. Eger ki bulursan, bilirsen O Gece’yi...
Artik sakinlesir yüregin, hüznün O Gece… Onbir ay beklemeye dayanma gücü ve sevinci gelir sana. O sevinç seni büyütür. Oldurur. Pisirir. O’nunla kazandigin “bir aylik kazanimlarini” sabitler, perçinler.
“Degmeyin su kalbime” dersin, “aglar…”
Aglasin ki kalbin, avunsun. Aglasin ki arinsin. Bütün pismanliklardan tertemiz olsun, yeni yepyeni bir insanda dogsun.
ÇÜNKÜ O GECE'DIR ASIL YASANAN.
Geceleri güzellesir insan.
Geceleyin kendisidir.
Gece âsiklarin zamanidir. Sevdalilarin ülkesidir.
Gözyasi dökenlerin annesidir gece.
Yüce Sanatlari var eden renktir.
Sevgiliye kavusulan yerdir.
Gece yakinliktir.
SONRASINDA BAYRAM YAPAR ÖZÜN!
“Gidiyorum...
Sözüm söz! Içim köz, gidiyorum.
Varacagim yeri biliyorum.” Diyordu bir asik…
Iste sen de öyle biliyorsun; O’nun -yeni bir sevinçle dönene kadar- gidecegi ve senin vardigin yeri. O’nun dönecegini bildigin gibi…
O Gece’nin ardindan; “onu unutmamani” söyleyerek, sevinçle birakir yeni muhtesem Mükâfatini ve bir kavusma sevinci daha yasatir sana!
Artik Bayram gelmistir.