Masal anlatıcısı ve yazar Judith Malika Liberman’ın kitaplarını okumayı seviyorum. Masal Terapi, Masallarla Yola Çık okuduğum kitaplarıydı. Puduhepa ve Kız Kardeşleri Projesi için çıkardığı “İlham Dolu Bir Sene, Zamansız Ajanda”sını aldım bu yıl. Sayfaların içinde kısa hikayeler, masallar ve öneriler yer alıyor. İstediğiniz gibi hayal kurmanızı, fikirlerinizi not etmenizi sağlıyor. İlham veren, umut aşılayan bir yazıyı paylaşmak istiyorum sizlerle.
Hayat büyülü. Büyülüyüz. Unutuyoruz onu.
Hayatın tozu altında kalıyor, sihirli değneğimiz ve parıltılı pelerinimiz.
Hayatın tozu var, hem de çok, göndermediğim o fatura, almadığım kargo, vermediğim sipariş, bozulmuş yemek... dakika, saniye, tutar, ölçü, liste...
Yağıyor üstümüze tozlar. Biz hareket ettikçe etrafımızda uçuşuyor. Hızlandıkça sis olup yoğunlaşıyor, bizi körleştiriyor. Etrafımızdaki güzellikleri, esas önemli olanı göremez oluyoruz.
Sis içinde kaybolup kırmızı, parlak, ışıklı “acil çıkış” yazısına doğru yöneliyoruz. Fırtınanın ortasında koşuşturuyoruz.
Keşke “önemli” şeyler, acil olanlar kadar kolay fark edilse.
O zaman birlikte kahvaltıdan önce, karşı çatıda duran martılara şaşırırdık.
O zaman söktüğüm o eski elbiseyi tamir ederdim.
O zaman bir battaniye altına girip, fener yakıp sana masal anlatırdım.
O zaman sevdiğin birine salep hazırlar ve üstüne ne az ne çok tarçın serpiştirirsin.
O zaman donun süslediği meşe yapraklarına bakmak için mola verirdin ve burnun kıpkırmızı oluncaya kadar dışarıda kalırdın.
Bir bank görüp yolun kenarında, üstünde otururduk yan yana, hayatın biz hareket etmeyince de akmaya devam ettiğine şahit olurduk.
Derin bir nefes alırdık, nefes aldıkça tozlar çökerdi ve her şey gözümüze olduğu gibi görünürdü, yani büyülü.
