Bugün Müslüman âlemi olarak silkinip ayağa kalkamayışımızın ve bir türlü belimizi doğrultamayışımızın en büyük sebebi, hatalarımızda ısrar etmemizdir.
Bidatlar, hurafeler ve batıl inançlarımıza öylesine bağlıyız ki, kendimize yeni bir din oluşturduk.
Peygamber Efendimiz bu halimizi görse ne kadar üzülürdü.
Belki bugün Lat, Menat, Uzza, Hübel yok ama onlardan daha tehlikeli alışkanlıklarımız var.
Mekkeli müşrikler atalarımızın dini diyorlardı. Biz ise dünya malı, altın, akçe diyoruz.
Düşman arıyorsak nefsimizdeki putlar yeter de artar bile.
Putların sadece taştan ibaret nesneler olmadığını biliyoruz.
Nefsanî istek ve arzularımızın icat ettiği, kendi ellerimizle besleyip büyüttüğümüz putlar var içimizde.
Hem de taştan topraktan, tahtadan yapılanlardan daha tehlikeli putlar.
Her gün besliyor ve büyütüyoruz. Biz beslememek için çırpınsak bile seküler dünya düzeni besliyor putlarımızı.
Ve puthaneye dönüyor gönüllerimiz.
Kiminde para, kiminde makam, nüfuz, şöhret, bilgi, fiziki güzellik, akademik kariyer ve daha bir sürü şey.
Bizi Allah'tan ve Resulünden ve Ahiretten alıkoyan her şey put değil midir?
İşte bugün içimizi saran putlardan, zihnimizi kuşatan hurafattan taharet zamanıdır.
İşte bugün tam da bize yakışır şekilde davranmak ve elimize baltayı alıp yüreğimize dönüp Besmeleyi çekip baltayı indirme günüdür.
