“O ezeli ve ebedi hayat sahibidir. O’ndan başka ilah yoktur. Öyleyse her türlü şirk ve gösterişten uzak durup ibadet ve taati yalnız Allah’a has kılarak O’na yalvarın! Bütün övgüler ve yücelikler Âlemlerin Rabbi Allah’a mahsusudur.”(Mü’min suresi,65)
Allah’a nispet edilen bütün tesirler, yetkiler ve lütuflar O’nun hayat sıfatına sahip olmasıyla izah edilebilir. (Kur’an Yolu Tefsiri Cilt:4 Sayfa 673)
Bütün kâinatın idaresi elinde olan Allah’ın şanı yüce olduğu gibi, ezeli ve ebedi hayat sahibi olan da O’dur. Bütün gücün ve kuvvetin sahibidir. Bütün imkânların, varlıkların, hazinelerin sahibi de O’dur. Bu güce iman etmiş müminlere düşen en büyük görev bütün samimiyeti ile bir hayat yaşamanın gayreti içinde olmaktır. Her türlü şirki riyayı hayatının her alanından çıkarıp atabilme becerisine sahip olmak için gerekirse olağan üstü bir gayret göstermektir.
Hayatın bazı devreleri vardır ki insanın çokça hesap yaptığı, planlarının, projelerinin onu çepe çevre sardığı anlar işte tam tehlikenin olduğu zamanlar o anlardır. Şöyle ki yapmayı planladığınız işleriniz, amelleriniz veya gelecek vizyonuna dair düşünceleriniz sadece kendi menfaatinizi, çıkarlarınızı ya da tatmin olma egolarınızla ilgili değilse mesele yoktur. Lakin bu duygu ve düşüncenin zaman içinde zemin kaybına uğrayıp bir kibri bir egoyu bir gösterişi tatmin etme aracına dönüştüğünde bütün samimiyetsizlikler, gösterişler gün yüzüne çıkmaktadır. Bu durum hayatın normal akışına, insan fıtratına ters düşmektedir. Böyle nice insanların, kurumların varlığı çoğalmaktadır. İşte tehlike buradadır. Çünkü her şey menfaate dönüşmüştür.
Nitekim birçok iyi niyetle başlayıp, daha sonra insanlara zarar verecek, insanları dolandıracak ve toplumun kimyasını bozacak durumları, hadiseleri her gün, her dönem yaşamaktayız.
Hâlbuki burada ki Rabbimizin çağrısı o kadar açık ve net ki, inançta, ibadette ve ahlakta samimiyeti ortaya koyabilen hayatın her anında ortaya koyabilmektedir. Bu, ana düşünce bizlere özellikle mesaj olarak verilmektedir.
Birçok yazımızda belirttiğimiz gibi, insan denen varlık çok değişken bir karakterle yaratılmıştır. Her anı farklı bir duygu ve düşünce yoğunluğu içinde değişkenlik gösterebilmektedir. Bu sebeple Peygamber Efendimizin “Ey kalpleri eviren çeviren Rabbimiz! Kalbimi dinim üzere sabit kıl”(Tirmizi, Daavat,93.) diyerek dua etmiştir. Bu durum yukarıda anlatmaya çalıştığımız insan karakterinin nasıl bir özelliğe sahip olduğunun açık bir göstergesidir.
İşte insanın ibadetinin, duasının samimiyeti hayatının işleyişindeki gidişata tesiri bir etkili ilaç gibi tesir etmektedir. Hakikatin yolcusu olabilmek için; bütün işlerini, amellerini, sosyal ilişkilerini, komşuluk hukukunu, arkadaşlık hukukunu, tam bir samimiyet anlayışıyla sürdürebilmektir.
Rabbimiz birçok darbı meselde insanların ruh hallerini, denizde ayrı, kara da ayrı, bollukta ayrı, darlıkta ayrı, ölüm anında ayrı olmak üzere çok açık misallerle ortaya koymuştur.
Musa’nın Firavunu, İbrahim’in Nemrut’u, Hz Muhammed (as) Ebu Cehilleri, bazen bir karakteri bazen bir devleti temsil etmeleri açısından her dönemin sembolü olmuştur.
Bu gün gözümüzün önünde katledilen insanların daha önceki dönemlerden farkı nedir?
O günde o karakterler bulundukları yerde sulhu sükûneti sağlayacaklarını iddia ediyorlardı ve bu sebeple insanları, kadınları, çocukları kesip biçiyorlardı, bu günde aynısını yapıyorlar. Buna hep birlikte şahit oluyoruz.
Allah’a karşı bir kulluk yoksa, Allah’a samimi bir yakarışla yakınında olma duygusu yoksa, Kainatın yegâne sahibi O olduğuna bir inanç yoksa, insanlıktan nasibini almış bir ruh hali yoksa, samimiyetten bahsetmek mümkün mü?
İnsanı insan yapan kâmil bir imandır. O’nun ahlakını kuşanabilmektir. İnsan olabilme erdemine sahip olabilmektir. İnsanı insan yapan Âlemlerin Rabbi olan yüce yaratıcının gözetimi altında samimiyetle kalabilmektir.
