Aynı evin içinde, aynı mecliste, aynı ortamda dahi herkesin kabuğuna çekildiği, eşlerin dostların birbirine yabancılaştığı bu günlerde gönülleri birbirine bağlamada köprü olan selamı çok ihmal ediyoruz.
Selamlaşmak, Müslümanların birbirine gül sunmasıdır.
Dostluğun ve kardeşliğin pekişmesidir. Muhabbetin ilk adımıdır.
Selam vermek sünnettir. Almak sünnettir. Bu güzel sünneti modern zamanların basit kelamlarına ezdirmeyelim.
Yaşadığımız ortamda, çalıştığımız iş yerinde ve herhangi bir cemiyette bizi tanıyan biri “selamsız sabahsız nereye gidiyorsun?” diye bir cümle kurarsa, vay halimize.
Çünkü selamsızlık utanç duyulması gereken bir meziyettir.
Selamsızlık kendini büyük görmek ve kibirlenmektir. Kibirlenmek ve büyüklenmek cezası nedir hepimiz biliriz.
Bugün Müslüman toplumların selam konusunda ciddi bir tefekkür yapması icab eder.
Çünkü arkadaşlık, dostluk ve akrabalık bağlarının oldukça zayıfladığı günümüzde sosyal ve psikolojik bağlarımızı güçlendirmenin ilk adımı aramızda selamı yaymak olacaktır.
Toplumda selamın yayılması ve herkesin birbirine Allah'ın adıyla selam vermesi, yıllardır oluşturulmak istenen kast sisteminin alaşağı edilmesidir.
Çünkü selam insanlar arasında statüyü bitirir. Resmiyeti samimiyete dönüştürür.
Velhasıl selam iyidir, güzeldir, hoştur.
Allah'ın adıyla karşımızdakini saygılamaktır.
