Merhaba Sevgili Ünye Kent Okuyucuları,
Her on beş günde bir kültürel değerlerimizi ve bu toprakların birikimlerini konu alan köşe yazılarımla sizlerle buluşmaya çalışıyorum. Ancak bu hafta, yazmayı planladığım konuyu bir kenara bırakıp, hepimizi derinden etkileyen toplumsal bir yaraya değinmek istiyorum.
Bolu Kartalkaya Kayak Merkezi'nde bulunan Grand Kartal Otel'de 21.01.2025 tarihinde gece saatlerinde çıkan ve 11 saat süren çalışmaların ardından söndürülen yangında, 76 kişinin yaşamını yitirdiği, 51 kişinin yaralandığı kamuoyuna duyurulmuştur. Vefat edenlere rahmet, acılı ailelere ve yaralılara sabır dilerim.
Bu kahredici olay toplumsal hafızamıza bu felaketin yanı sıra vurdumduymazlığı da göstermiş oldu.
Nasıl?
Modern toplumun “her şey unutulur” diyen anlayışının tersine eskiden birinin evinde yangın çıksa, komşular yardıma koşar, zarar görenin çaresizliği herkesi ilgilendirirdi. Cenaze olduğunda tüm mahalle bir araya gelir, herkes acılı aileye destek verirdi. Anadolu’da imece kültürü, bu dayanışmayı somutlaştırırdı. Örneğin, tarlada hasat zamanı ya da büyük bir inşaat işinde komşular iş birliği yapardı. Ölüm gibi toplumu derinden etkileyen olaylarda ise bu dayanışma daha da yoğunlaşırdı.
Bugünse, bireysellik bu değerleri gölgede bıraktı. Bolu’daki yangının ardından kayak pistinde eğlenmeye devam edenlerin vurdumduymazlığı, geçmişteki bu dayanışma kültürüne zıt bir tablo sundu.
Türk kültüründe “Komşu komşunun külüne muhtaçtır” anlayışı, toplumsal bağların önemini ifade ederdi.
76 canın yitirildiği bu felaket, tarihimizde unutulmaması gereken bir ders olmalı. Yangın sadece fiziki yapıları değil, toplumsal hafızamızı ve dayanışma kültürümüzü de yakıp geçer. Bugün, yangından hemen sonra pistte kaymaya devam edenlerin vurdumduymazlığı, toplumsal hafızamızın zayıfladığını göstermektedir.
“Gülüşün ve Unutuşun Kitabının” yazarı Milan Kundera; “Çok kez tarihi olaylar, birbirlerini beceriksizce taklit ederler” diyor. Yani bu sözlerle ülkemizde yaşanan felaketleri düşündüğümüzde;depremlerde, maden kazalarında ve tren kazalarında insanoğlunun tarih boyunca aynı hataları tekrarlamasının trajik ironisine şahit oluruz.
Toplumsal Dayanışma, bir toplumu toplum yapan en temel değerdir ve Kundera’nın bahsettiği gibi, tarihin trajik bir tekrarına düşmemek için, bu değerlere yeniden sarılmalı ve önemini bizden sonraki nesillere aktarmalıyız.
